Gwara Łódzka #2

O tym czym jest gwara, jaka jest Łódzka i wszystkim innym na temat gwary pisałam w pierwszej części serii o Gwarze Łódzkiej. Dziś przyszłam pora na kolejną część, słów oraz zwrotów, mniej lub bardziej znanych dla rodowitych Łodzian, przyjezdnych oraz wszystkich którzy pragną dowiedzieć się czegoś nowego.

aplikować się – zalecać się

bałuciarz – mieszkaniec Bałut, ale też chuligan

bałuciara – mieszkanka Bałut, ale też prostaczka

brecha – łom

chechłać – kroić, ciąć tępym narzędziem

cieć – kontroler biletów w środkach komunikacji miejskiej (w innych rejonach Polski oznacza dozorcę)

drach – czworokątny latawiec

drapoki – drewniane trepy wzmocnione drutem przymocowanym do podeszew

dziad – kapuśniak z ziemniakami

ekspres – zamek błyskawiczny

galancie – dużo, ładnie, dobrze

galanty – duży, ładny, dobry

kole godzina – około godziny

lebera – wątrobianka (wyrób garmażeryjny)

leberka – kiełbasa pasztetowa

rozmaitości – różnego rodzaju

rzeźnik – sklep mięsny

schódki – typowo łódzkie określenie dla schodów złożonych tylko z kilku stopni

siajowe – podłej jakości, niewiele warte (utworzone od nazwiska fabrykanta, produkującego na przełomie XIX i XX w. tkaniny miernej jakości ? Szai Rosenblatta)

śnupa – pysk

tytka – papierowa torebka, kawałek papieru spiralnie zwinięty; opakowanie na cukierki; zapożyczenie z niemieckiego (die Tüte = torba), znane również na Śląsku i w Poznańskiem

tytla – papierowa szpula

wajcha – dźwignia mechanizmu

wetować – brać odwet

winkiel – błąd w tkaninie

zmechacić- stać się mechatym

zaprowadzić gatkę – zacząć rozmowę

zwyczajny – przyzwyczajony „jesteśmy zwyczajni rano wstać”

żonata – zamężna

żulik – chleb turecki z rodzynkami

A Ciebie, które słowo najbardziej zaskoczyło?